تاریخچه لاستیک آکریلیک به ترکیب اسید آکریلیک و اسید متاکریلیک در نیمه قرن نوزدهم برمی‌گردد. اما پتانسیل تولیدی مرتبط با آکریلیک‌ها حدود سال ۱۹۰۱ کشف شد زمانی که شیمی‌دان آلمانی Otto Rohm (1876-1939) تحقیقات خود را درباره استرهای آکریلیک منتشر کرد. بعداً، حدود سال ۱۹۳۰، سنتز ترکیب‌های مربوط به آکریلیک‌ها، از جمله الاستومرهای آکریلیک، رشد کرد. امروزه، بسیاری از محصولات لاستیکی با استفاده از ACM (Acrylic Rubber) تولید می‌شوند.
ACM:
الاستومرهای پلی‌آکریلیک، همچنین ACM ها نیز نامیده می‌شوند، الاستومرهای مصنوعی هستند که از مونومرهای آکریلیک سنتز شده‌اند. این پلیمرها معمولاً از طریق پلیمریزاسیون امولسیونی تهیه می‌شوند. واحدهای تکرار شونده اصلی معمولاً اتیل و بوتیل آکریلات یا ترکیبی از این دو هستند.
ساختار شیمیایی:
ویژگی‌های لاستیک ACM:
این لاستیک مقاومت خوبی در برابر اوزون و هواشناسی دارد که باعث افتخار آن نسبت به لاستیک نیتریل (NBR) می‌شود. اما مقاومت خوبی در برابر آب، رطوبت، اسیدها و بازها ندارد. علاوه بر این، به دلیل انعطاف‌پذیری نسبتاً کم آن در دماهای پایین، برای کاربردهای زیر حد دمای -۱۰ درجه سانتی‌گراد مناسب نیست.
کاربرد لاستیک ACM:
لاستیک ACM عمدتاً در مواردی که نیاز به مقاومت ترکیبی در برابر حرارت و روغن وجود دارد، استفاده می‌شود. این لاستیک در قطعات داخلی خودروها مانند لوله‌هایی که نیاز به تحمل روغن گرم، سوخت و برخی از گریس‌های معمول خودرو و سیالات هیدرولیکی دارند، استفاده می‌شود. همچنین، به دلیل انعطاف‌پذیری خوب آن، این لاستیک‌ها در صنایع برای برندهایی استفاده می‌شوند که نیاز به جذب ارتعاشات دارند. دامنه دمای کاربرد این لاستیک به طور مداوم از -۱۰ تا ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد است که می‌تواند به مدت محدودی بیش از ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد نیز برای کاربردهایی استفاده شود. این لاستیک‌ها یک جایگزین عالی برای الاستومرهای مقاوم در برابر حرارت گران‌قیمت مانند پلیمرهای فلوروکربن (FKM)، وینیل‌متیل سیلیکون (VMQ) و فلوروسیلیکون‌ها (FVMQ) برای کاربردهای با دمای بالا (بیشتر از ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد) هستند.
انواع لاستیک ACM:
لاستیک‌های آکریلیک دو گرید دارند:
- گرید نرم (A60-A90)
- گرید فیلم‌بردار
